-
1 pobi|ć
pf (pobiję) Ⅰ vt 1. (poturbować) to batter, to beat [sb] up, to beat up- pobili go do nieprzytomności he was beaten a. battered unconscious- pobili go na śmierć he was battered a. beaten to death- został pobity kijem golfowym he was beaten with a golf club- będzie odpowiadał przed sądem za pobicie żony he’s being taken to court for battering his wife- deszcz/grad pobił zboże rain/hail destroyed the crop2. (zwyciężyć) to defeat- pobić nieprzyjaciela a. wroga to defeat the enemy- nasz tenisista pobił wszystkich przeciwników i wygrał turniej our tennis-player defeated all his opponents and won the tournament- pobić rekord to beat a. break a record- pobić kogoś jego własną bronią to beat sb at their own gameⅡ pobić się to fight, to have a fight- chłopcy pobili się o dziewczynę/rower the boys had a fight over a girl/bike- bracia pobili się o to, kto a. który z nich pierwszy zagra w nową grę komputerową the brothers had a fight over which of them would play the new computer game first- kibice gospodarzy pobili się z kibicami gości the fans of the home team got into a fight with those of the visiting teamThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pobi|ć
См. также в других словарях:
pobić — dk Xa, pobićbiję, pobićbijesz, pobićbij, pobićbił, pobićbity pobijać ndk I, pobićam, pobićasz, pobićają, pobićaj, pobićał, pobićany 1. «bijąc, uderzając w coś wtłoczyć, wcisnąć, wepchnąć głębiej uderzany przedmiot» Pobić czop, gwóźdź, klin, kołek … Słownik języka polskiego
przebić — dk Xa, przebićbiję, przebićbijesz, przebićbij, przebićbił, przebićbity przebijać ndk I, przebićam, przebićasz, przebićają, przebićaj, przebićał, przebićany 1. «przekłuć coś czymś ostrym, spiczastym; przedziurawić» Przebić sobie nogę, rękę… … Słownik języka polskiego
